این شعر را تقدیم میکنم به همه ی کسانی که عذاب اعتیاد را چشیده اند .این شعر حرف دل همه ی قربانیان تجارت مواد مخدر است
ﺳﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﻪ ﺳﺎﻣﺎﻧ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﻏﻤ ﺩﺍﺭﻡ ﻪ ﺎﺎﻧ ندارد
ﺩﻟ ﺩﺍﺭﻡ ﻪ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﻘﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ
ﻪ ﺩﺍئم ﻏﺼﻪ ﺩﺭﺩﻝ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ
ﺯﺍﻓﺎﺭﻡ ﺭﻣﻖ ﺩﺮ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﻫﻮﺍ ﺯﻧﺪ ﺩﺭ ﺳﺮ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﻫﻤﻪ ﺍﻓﺎﺭ ﻣﻦ ﺩﺭﺮ ﺍﻦ ﺍﺳﺖ
ﺮﺍ ﺗﻘﺪﺮ ﻭ ﺑﺨﺘﻢ ﺍﻨﻨﻦ ﺍﺳﺖ
ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺭﻭﺯ ﻭﺷﺐ آزﺍﺭ ﺩﺍﺩﻡ
ﻪ ﺍﺯ ﺍﺯﺍﺭ ﺧﻮﺩﺍﺯﺎ ﻓﺘﺎﺩﻡ
ﻣﺮﺍ ﺑﺨﺘﻢ ﺩﻣ ﺭﺍﺿ ﻧﺴﺎﺯﺩ
ﻫﻤﺸﻪ ﻏﻢ ﺑﻪ ﺍﻓﺎﺭﻡ ﺑﺘﺎﺯﺩ
ﻣﺮﺍﺑﺮ ﻣﺎﻝ ﺩﻧﺎ ﺮﻧﺎﺯ ﺍﺳﺖ
ﺍﺮﻪ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﺎﺭﻩ ﺳﺎﺯ ﺍﺳﺖ
ﻭﻟ ﺍﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺯﺍﺭ ﻣﻦ ﻧﺴﺖ
ﺩﻟﻞ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺯﺍﺭ ﻣﻦ ﻧﺴﺖ
ﻣﺮﺍ ﺳﺮﻣﻨﺸﺄ ﺩﺭﺩﻡ ﺩﺭﻭﻥ ﺍﺳﺖ
ﺰﺍﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺣﺎﻟﻢ ﻭﺍﻮﻥ ﺍﺳﺖ
ﻪ ﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﺭﺩ ﺍﺳﺖ
ﻫﻤﺸﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﻧﺒﺮﺩ ﺍﺳﺖ
ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺭﻭﺯﺑ ﺟﻨ ﺩﺭﻭﻧﻢ
ﻪ ﺗﺮﺍﺭﺵ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺗﺎ ﺟﻨﻮﻧﻢ
ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑ ﺍﻣﺎﻥ آﺯﺭﺩﻩ ﺍﻡ ﺧﻮﺶ
ﻋﺰﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﺯﺧﻮﺩآﺯﺭﺩﻩ ﺍﻡ ﺑﺶ
ﻮ ﻣﺪﺪﻧﺪ ﺄﺱ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺯﺍﺭﻡ
ﻮ ﻣﺪﺪﻧﺪ ﺩﺍئم ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺭﻡ
ﻨﺎﺭ ﺸﻤﺸﺎﻥ ﻣﻦ ﻣﺸﺪﻡ ﺍﺏ
ﺩﺮﺑﻮﺩﻡ ﻋﺬﺍﺏ ﺟﻤﻊ ﺍﺣﺒﺎﺏ
ﻫﻤﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺎﺭ ﺑﻮﺩﻡ
ﺩﺮﺩﺭ ﺸﻢ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﺎﺭ ﺑﻮﺩﻡ
ﻣﻘﺼﺮ ﻫﺮﺴ ﻏﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻮﺩ
ﺗﻤﺎﻡ ﻮﻝ ﻣﻦ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻫﻮﺍ ﺩﻭﺩ
ﺩﻫﺎﻧﻢ ﻗﺒﻞ ﺸﻤﻢ ﺑﺎﺯ ﻣﺸﺪ
ﺑﻪ ﻧﺒﺖ ﺭﻭﺯ ﻣﻦ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﺸﺪ
ﺩﺮﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻓﺮ ﺧﻮﺶ ﺑﻮﺩﻡ
ﻮ ﺩﺭﺩ ﺑﻮﺩ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﻡ
ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﻨﻨﻦ ﺮﺩﻡ ﺮﻓﺘﺎﺭ
ﺩﺮﺑﻮﺩﻡ ﺑﺴ ﺍﺯ ﺧﻮﺶ ﺑﺰﺍﺭ
ﺗﻘﻼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧ ﻧﻤﻮﺩﻡ
ﻭﻟ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻟﻐﺰﺵ ﻣﻨﻤﻮﺩﻡ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﺯﺎﺭﻡ ﺗﺮﻩ ﻣﺸﺪ
ﺑﻪ ﺍﻓﺎﺭﻡ ﺳﺎﻫ ﺮﻩ ﻣﺸﺪ
ﻮ ﺟﺎﻥ ﻣﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﻣﻦ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺭﺍ
ﻮ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺭﺍ
ﻭﻟ ﻭﻗﺖ ﺧﻤﺎﺭ ﻮﺭ ﺑﻮﺩﻡ
ﻪ ﺑﺮ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺮ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﻡ
ﻪ ﺳﻨ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻫﻢ ﺮ ﺑﺒﺎﺭﺪ
ﻧﻤﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﻫ ﺗﺮﺩﺪ
ﺍﺯﺍﻦ ﺑﺪﺗﺮ ﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﺘﻮﺍﻥ ﺎﻓﺖ
ﻪ ﺑﻨﻤﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺩﺭﺩ ﺩﺭﺎﻓﺖ
ﻪ ﺣﺘ ﺍﺧﺘﺎﺭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺑﻘﻮﻟﻪ ﺍ ﺎ ﻣﺬﺍﺭ
ﻬ ﺑﻨ ﻪ ﺳﺎﻋﺘﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘ
ﻮ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺴﺘ
ﻨﻮﻥ ﻭﺍﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍ ﺩﺭ ﺎﺭ ﺧﻮﺸﻢ
ﺮﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻓﺎﺭ ﺧﻮﺸﻢ
ﺮﺸﺎﻥ ﺣﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﺷﻔﺘﻪ ﺍﻓﺎﺭ
ﻮﺧﻮﺩ ﺍﺷﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﻓﺎﺭ ﺩﻟﺪﺍﺭ
ﺣﺮﺺ ﺑﺎﻭﺭ ﻫﺴﺘﻢ ﻪ ﻢ ﺸﺖ
ﺑﺎﺩﻡ ﺣﺴﺮﺕ ﻋﻤﺮ ﻪ ﺑﺬﺷﺖ
ﺧﺮﺍﺑﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺟﺎ ﺟﺒﺮﺍﻥ
ﺠﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺗﻮﺍﻧﻢ ﺮﺩ ﻋﻤﺮﺍﻥ
ﻮ ﻇﺮﻓ ﻣﻦ ﺷﺴﺘﻢ ﺗﻪ ﺗﻪ
ﻮ ﺷﻤﻌ ﺍﺏ ﺸﺘﻢ ﻪ ﻪ
ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﻦ ﺩﺭﺩ ﺑﺎﻗﺴﺖ
ﻪ ﺩﺍﻢ ﺑﺮﺳﺮﻡ ﻫﻤﻮﻥ ﻤﺎﻗﺴﺖ
ﺠﺎ ﺎﺑﻢ ﺯﻧﻮ ﺍﺭﺍﻣﺸﻢ ﺭﺍ
ﻮﻧﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻧﻢ آتشم ﺭﺍ
ﺩﻟﻢ ﻣﺴﻮﺯﺩ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻡ ﻧﺰ
ﺗﻤﺎﻡ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﺯﺩﺭﺩ ﻟﺒﺮﺰ
ﻧﺎﻩ ﺳﺮﺩ ﻭﺑ ﺭﻭﺡ ﻋﺰﺰﺍﻥ
ﻣﺮﺍﺮﺩﻩ ﺯﻫﺮﺟﻤﻌ ﺮﺰﺍﻥ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺗﻮ ﺩﺭﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﻭﺍ ﻦ
ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺣﺎﺟﺘ ﺟﺰﺍﻦ ﺭﻭﺍ ﻦ
ﺑﻤﻦ ﺍﺭﺍﻣﺸﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﺮﺩﺍﻥ
ﺧﻼﺻﻢ ﻦ ﺩﺮ ﺍﺯ ﻗﺪ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻥ
خداوندابمن صبری عطاکن
توافکار مرا دور از خطا کن
توانی ده مرا تاحد تغییر
که سازم جور دیگر بخت و تقدیر
درباره این سایت